شکست پی در پی ورزشی ودیدگاه ایرانی

در سالهای اخیر برخی از پیش رفت ورزش ایران و از عزتان دم می زنند ولی ما عزتی نمی بینیم.

هرروز می گویم دریغ از پارسال. باخت های مکرر در صحنه های ورزش و اعمال نفوذ علیه ورزشکارن نشان می دهد ما عزتی  در ورزش نداریم . تا کی خودرا فریب می دهیم. ماراه را گم کرده ایم.به بی راه می رویم. همیشه دنبال مقصر هستیم .زمین -داور  کشور برگذارکنند-اشخاص ذی نفوذ......

 عزت ما در زمانی می باشد که همه به حقوق ما احترام بگذارندانقدر درست عمل کنیم که هیچ داور و غیره نتوان حق مارا جابجاکند. ورزشکار حرفه ای ما بجای نفوذ در ارکان فدراسیون های جهانی دنبال نفوذ در شورای شهر ومجلس می باشد. در حالی که کشورهای که هیچ جایگاهی در فلان ورزش ندارد چند عضو اصلی در فدارسیونهای جهانی دارند. سوال اینجا است دوستان ما در ورزش چرا سیاست  منطقه ای وجهانی برای ورزش ندارند.

زمانی تیم فوتبال ما تهدید می شود وما مجبور به قبول تهدید هستیم. زمانی حق کشتی ما نادیده می شود ما نمی توانیم حرفی بزنیم. وزمانی حق مسلم ما در وزنه برداری نادیده گرفته می شود باز ما سکوت می کنیم. درست است ورزش برای رقابت دوستانه است ولی تاثیراین شکست ها برغرور جوانان ایرانی بسیار خطر ناک است. موجب نا امیدی و یاس در جامعه خواهدشد.

ورزش نباید سیاسی شود ولی همه می دانند پشت بیشتر ورزشها سیاست وجودارد. پس خود را فریب ندهید

 عوامل شکسهای پی درپی را بررسی نماییم.

 1- ایا کم کاری شده

2- ایا بودجه درست تقسیم شده است

3- ایا برنامه ورزشی مناسب بود

4- ایا شرایط کشور میزبان بررسی شد

5- چرا بیشتر ورزشکاران ما کم اوردند در پایان مسابقه خسته تراز همه بودند.

6- چرا به اما واگر ورزش ملی را می چرخانیم

7- تا کی باید همه  امکانات ما از شانس به برنامه تبدیل شود.

  ایا مسئولین ورزشی ما خود از جامعه ورزشی هستند.

بهر حال ما از زحمات فرد فرد کسانی که شرکت می کننددر مسابقات با همه سختی ها کمال تشکر راداریم. واز کسانی که مسئول هستند ولی برنامه ندارند وکسانی که به ناحق در ورزش دخالت می کنند به شدت ناراحت ودلگیریم.

هرکس به این کشور خدمت کند خداوند نگهدارش باشد وهرکس خواسته یا ناخواسته ضربه می زند. خداوند خار ونابودش نماید. انشا الله

خبری علمی تاریخی اطلاع رسانی...